تو می‌مانی

منو جون پناه خودت کن برو

بزار پای این آرزوم وایستم

به هرکی بهم گفت ازت رد شده

قسم میخورم من خودم خواستم

منو جون پناه خودت کن برو

من از زخم هایی که خوردم پرم

تو باید از این پله بالا بری ،

 توبالا نری من زمین میخورم

♫♫♫

درست لحظه ای که تو باید بری،

اسیر یه احساس مبهم شدیم

ببین بعد یک عمر پرپر زدن،

چه جای بدی عاشق هم شدیم

برای تو مردن شده آرزوم

یه حقی که من دارم از زندگیم

نگاه کن تو این برزخ لعنتی

چه مرگی طلب کارم از زندگی

به هرجا رسیدم به عشق تو بود

کنار تو هرچی بگی داشتم

ببین پای تاوان عشقم به تو

عجب حسرتی تو دلم کاشتم

اگه فکر احساسمونی برو ،

اگه عاشق هردومونی برو

تو این نقطه از زندگی مرگ هم ،

نمیتونه از من بگیره تورو

نميدونم چرا ياد نوشته هاي قديمي افتادم

برخی مردان

بیشتر روی چگونگی بدست آوردن یک زن تمرکز میکنند

اما وقتی بدستش آوردند،

تمرکزشان را برای چگونگی نگه داشتن آن

ازدست میدهند....

 اگر مردی توقع دارد

که همسرش در زندگی یک فرشته باشد..

اول باید برای او یک بهشت فراهم کند

بعد چنین توقعی داشته باشد. 

حال امروزم خوبست....

حال امروزم حال زنیست که می خواهد موهای سه رنگش را ببافد و پیرهن بلند

بهاری بپوشد و رنگ ناخنهایش را با گلچه های پیراهنش یکی کند.

حال امروزم حال زنیست که می خواهد همه ی گلدان های دنیا را سیراب کند و

برای همه ی عروسک ها قصه بگوید تا خوابشان کند.زنی که با ضرب آهنگ

ملایم موسیقی مورد علاقه اش می چرخد و گوشه گوشه ی اتاقش را برانداز

می کند و هزار خواب و خیال جدید در ذهنش نقش می بندد...

زنی که کنار فنجان سبز چای اش چند برگ کوچک کاغذ می گذارد تا در فرصت

نوشیدن نگاهی به آنها بیاندازد و بعد همه شان را در عالم خوابی که بی هوا با

خود می بردش جا می گذارد.

حال من حال زنی است که رنگ چشمهایش دم به دم از سیاهی تا عشق

عوض می شود و دنیا را دوست دارد وقتی رنگ نگاهش عاشقی ست.حال

خوب من حال زنیست که قرن هاست در وجودم خفته است تا روزی که بیدارش

کنم.زن صبوری که همیشه منتظر است,از همان زمانی که حوا بوده ام...

اشکایی که بی هوا رو گونه هام میریزه
دلی که از همه ی خاطره هات لبریزه
دلی که می خواد بمونه ، تنی که باید بره

حرفی که تو دلمه اما ندونی بهتره

بیخیال حرفایی که تو دلم جا مونده
بیخیال قلبی که این همه تنها مونده

آخه دنیای تو ، دنیای دلای سنگیِه
واسه تو فرقی نداره دل من چه رنگیِه

مثل تنهایی میمونه با تو همسفر شدن
توی شهر عاشقی بیخودی دربدر شدن
حال و روزمو ببین ، تا که نگی تنها رفت
اهل عشق و عاشقی نبود و بی پروا رفت!

گاهی آدم ها آنقدر سریع میروند که




 حسرت یک نگاه سرسری را هم به دلت میگذارند...